مرکز رشد واحدهای فناور یکی از ابزارهای رشد اقتصادی است که برای کارآفرینان و واحدهای کوچک و متوسط دارای ایده های قابل تجاری شدن  و هم چنین به منظور حمایت از کارآفرینان تحصیل کرده تاسیس می شود که با ارائه امکانات و تسهیلات عمومی، زمینه پاگرفتن شرکت های جدید را فراهم می نماید. این مراکز برای مدت چند سال اطلاعات و مشاوره های ضروری و نیز خدمات و تجهیزات مناسب، برای رشد و ارتقای واحدهای فناور را فراهم نموده و آنها را برای حضور مستقل و موثر در صحنه فناوری آماده می کند. استفاده از مراکز رشد، امروزه به عنوان یکی از ابزارهای پذیرفته شده برای تبدیل خلاقیت ها و دستاوردهای علمی و تحقیقاتی به محصولات قابل ارائه به بازار و توسعه کارآفرینی محسوب می شود.

اولین مرکز رشد جهان در سال ۱۹۵۹ میلادی در نیویورک تاسیس شد. در این سال ژوزف مانسکو، تاجر آمریکایی با خرید یک ساختمان بزرگ قدیمی تصمیم داشت آن را پس از تعمیر به یک مستاجر اجاره دهد، اما ساختمان بزرگ تر از آن بود که یک مستاجر به تنهایی بتواند از عهده هزینه های آن برآید، لذا مانسکو تصمیم گرفت که آن را به مستاجران متعددی اجاره دهد تا بتواند از این طریق درآمدزایی نماید. وی پس از یک سال، ۲۰ تا ۳۰ مستاجر داشت که حدوداً ده هزار متر مربع از فضای مجموعه را اجاره نموده بودند. این مرکز هنوز هم فعال است و با نام مرکز صنعتی باتاویا شناخته می شود که هزاران نفر در آن به کار مشغول اند.

در ایران نهضت توجه اختصاصی به فناوری در دهه ۷۰ شروع و در دهه ۸۰ توسعه یافت. ایده مرکز رشد در سال ۱۳۷۶ عنوان گردید و اولین مرکز رشد در سال ۱۳۷۸ در شهرک علمی-تحقیقاتی اصفهان به مرحله اجرا رسید و این شهرک شروع به پذیرش هسته ها و شرکت های فناور نمود. در سال ۱۳۸۰ بر روی این مساله تمرکز بیشتری صورت گرفت و قدم اولیه در این زمینه تصویب ضوابط گسترش مراکز رشد و پارک های علم و فناوری در ۱۷ اسفند ماه ۱۳۸۱ توسط شورای گسترش آموزش عالی کشور بود. در ادامه این روند، در سال ۱۳۸۲ مجوز موافقت با احداث مراکز رشد صادر گردید.:

مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه مازندران از مهرماه 1391 با هدف بکار گیری دانش و فناوری های تولید شده در دانشگاه، ترویج فرهنگ کارآفرینی، برگزاری رویدادهای فناوری و نوآوری، مشاوره های عمومی و تخصصی در حوزه کسب و کار برای خدمت به جامعه و توسعه نواوری در منطقه فعالیت خود  را آغاز نموده است اکنون 41 واحد فناور در زمینه های تولید پلتفرم، اقتصاد دیجیتال و هوشمندسازی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، نانو فناوری، محصولات شیمیایی و ضد عفونی،فناوری دریایی،فناوریهای نرم، و هویت ساز فرهنگی، صنایع غذایی،  علوم ورزشی، روانشناسی، مصنوعات چوبی،گردشگری،آب و خاک و محیط زیست و فناوریهای کشاورزی فعالیت می کنند.